ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ
Ανεμόμυλος στο Retz της Αυστρίας
Οι ανεμόμυλοι είναι κατασκευές που χρησιμοποιούν την κινητική ενέργεια του ανέμου (αιολική ενέργεια) για να παράγουν έργο.
Χρησιμοποιήθηκαν από πολύ παλιά, κυρίως για την άντληση νερού και την άλεση σιτηρών και θεωρούνται μαζί με τους νερόμυλους, από τις πρώτες μηχανές που έφτιαξε ο άνθρωπος για να αντικαταστήσουν τα ζώα σαν πηγές ενέργειας. Σήμερα δεν χρησιμοποιούνται σε ευρεία κλίμακα και έχουν αντικατασταθεί από άλλες πιό αποδοτικές μηχανές. Από τη δεκαετία του 1970 και μετά, ανανεώθηκε το ενδιαφέρον για την αιολική ενέργεια λόγω κυρίως της ενεργειακής κρίσης του πετρελαίου και των προβλημάτων που δημιουργεί η χρήση του, με την ρύπανση του περιβάλλοντος. Οι ανεμόμυλοι θεωρούνται πως είναι οι πρόδρομοι των ανεμογεννητριών που χρησιμοποιούνται σήμερα όλο και περισσότερο, για την "καθαρή" παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από αιολική ενέργεια. Ελληνικοί ανεμόμυλοι - Ορολογία ανεμόμυλων - Μυλόπετρες
|
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
|
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Δεν είναι σήμερα γνωστό πότε πρωτοεμφανίστηκαν οι ανεμόμυλοι. Φαίνεται ότι οι αρχαίοι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν ανεμόμυλους, όμως η πρώτη αναφορά σε αυτούς γίνεται πολύ αργά, σε έργα Αράβων συγγραφέων του 9ου αιώνα. Οι πρώτοι αυτοί ανεμόμυλοι φαίνεται πως ήταν κατακόρυφου άξονα και είχαν φτερωτή οριζόντιου τύπου με τα πτερύγια κάτω από τις μυλόπετρες, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους οριζόντιους νερόμυλους, που πιστεύεται ότι είναι οι πρόδρομοι αυτού του τύπου ανεμόμυλων. Η σχεδίασή τους βελτιώθηκε με την πάροδο του χρόνου ώστε να γίνουν πιό αποδοτικοί.
Η συζήτηση για το πως έφτασαν οι ανεμόμυλοι στην Ευρώπη δεν έχει λήξει ακόμη. Αν και κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι μόνο η έμπνευση ήρθε από την Ανατολή και ότι σαν τεχνολογία οι ανεμόμυλοι εμφανίστηκαν και εξελίχτηκαν ανεξάρτητα στην Ευρώπη, η επικρατέστερη σήμερα άποψη είναι ότι έφτασαν με τους Άραβες είτε μέσω του Βυζαντίου είτε μέσω των Σταυροφοριών. Πάντως, γύρω στα τέλη του 12ου αιώνα εμφανίστηκε στην Γαλλία και στην Αγγλία ένας νέος τύπος ανεμόμυλου με φτερωτή κατακόρυφου τύπου με ακτινικά πτερύγια, που κινούσαν οριζόντιο άξονα
Ο ανεμόμυλος σε σχήμα πύργου (πυργόμυλος, tower mill) εμφανίστηκε στην Γαλλία στις αρχές του 14ου αιώνα. Σε αυτόν τον τύπο ανεμόμυλου η φτερωτή είναι κατακόρυφου τύπου, με πτερύγια που κινούν οριζόντιο άξονα που μεταδίδει την κίνηση στον κατακόρυφο άξονα που είναι αρμοσμένες οι μυλόπετρες. Η ξυλομηχανή και οι μυλόπετρες είναι τοποθετημένες σε έναν κυλινδρικό πέτρινο πύργο με ξύλινη οροφή που μπορεί να κινηθεί χειροκίνητα πάνω σε μιά κυκλική τροχιά που βρίσκεται στην κορυφή του πέτρινου πύργου. Η διαφορά του ποργόμυλου από τον ανεμόμυλο σε στύλο, του οποίου είναι βέβαια εξέλιξη, είναι ότι τώρα δεν περιστρέφεται ολόκληρος ο ανεμόμυλος κατά την διεύθυνση του ανέμου, παρά μόνο η οροφή με την πτερωτή και τον άξονα.
Οι ανεμόμυλοι εμφανίστηκαν και εξαπλώθηκαν στον ελλαδικό χώρο από τον 12ο αιώνα και μετά. Ο πυργόμυλος είναι γνωστός στο Βυζάντιο από τον 15ο αιώνα, αν όχι νωρίτερα και είναι ο τύπος ανεμόμυλου που βρήκε την μεγαλύτερη διάδοση στην Ελλάδα (ξετροχάρης). Οι ανεμόμυλοι διαδόθηκαν ευρύτατα σε όλη την Ευρώπη, στην Κριμαία, την Κίνα, τις ΗΠΑ. Στην βόρειο Κίνα χρησιμοποιήθηκαν, από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα, για εξάτμιση του θαλασσινού νερού και παραγωγή αλατιού. Στην Ευρώπη παρουσιάστηκαν διάφοροι τύποι ανεμόμυλου που ήταν εξέλιξη των αρχικών τύπων και έκαναν την όλη κατασκευή πιό αποδοτική ή χρησιμοποιήθηκαν για εξειδικευμένες εργασίες, όπως:
Ελληνικοί ανεμόμυλοι - Ορολογία ανεμόμυλων - Μυλόπετρες
|
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
|