ΜΥΛΟΠΕΤΡΕΣ
Οι μυλόπετρες είναι βαριές πέτρινες κατασκευές σε σχήμα δίσκου που χρησιμοποιούνταν παλιότερα για το άλεσμα των αγαθών, συνήθως του σιταριού.
Κάθε μυλόπετρα αποτελείται από ένα ή περισσότερα κομμάτια από πολύ σκληρό ηφαιστειακό υλικό (συνήθως ψαμμίτη ή γρανίτη) που συνδέονται μεταξύ τους με κονίαμα και σφίγγονται ακλόνητα με σιδερένια στεφάνια. Κάθε ανεμόμυλος έχει δύο μυλόπετρες την μία επάνω στην άλλη. Η κάτω μυλόπετρα (καταριά) είναι ακίνητη ενώ η επάνω (παναριά) είναι προσαρμοσμένη σταθερά στον εσωτερικό κατακόρυφο άξονα του ανεμόμυλου και περιστρέφεται μαζί του, σαν τελικός αποδέκτης της μετατροπής της κινητικής ενέργειας του αέρα (αιολικής ενέργειας) σε ωφέλιμο έργο άλεσης. Οι επιφάνειες των μυλόπετρων που έρχονται σε επαφή έχουν αυλακώσεις, με γενική κατεύθυνση από το κέντρο προς την περιφέρεια, που σμιλεύονται με ειδικό εργαλείο κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι σπόροι του σιταριού που οδηγούνται με ειδική διάταξη σε τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο της πάνω μυλόπετρας, να παρασύρονται από την περιστροφή της σε κίνηση από το κέντρο προς την περιφέρεια και στην κίνησή τους αυτή αρχικά απλά να θρυμματίζονται και κατόπιν, όταν πλέον φθάνουν προς την περιφέρεια, να κονιορτοποιούνται σε αλεύρι. Οι μυλόπετρες περιβάλλονται από ξύλινο ή μεταλλικό δοχείο, όπου συγκεντρώνεται το αλεύρι και το οποίο είναι επισκέψιμο από το πατάρι (μεσώροφο) του ανεμόμυλου, όπου γίνεται η συσκευασία του σε σακιά. Οι μυλόπετρες φθείρονταν από την συνεχή χρήση και ήταν απαραίτητο να ξανασμιλεύονται ώστε να γίνουν και πάλι αποδοτικές. Τα πρώτα αλέσματα μετά από το ξανασμίλεμα είχαν, όπως είναι φανερό, προσμίξεις από ψιλά πετραδάκια και σκόνη και για τον λόγο αυτό δίνονταν σαν τροφή στα ζώα. |
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
|