ΜΟΝΑΓΓΙΣΤΡΟ
Μιά πετονιά με ένα αγγίστρι δεμένο στην άκρη της είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόταν κανείς να κάνει, αν ήθελε να ψαρέψει. Πάνω στο αγκίστρι βάζεις το δόλωμα, το πετάς στο νερό και περιμένεις το τσίμπημα. Όταν το ψάρι τσιμπήσει και τραβήξει πετονιά, τραβάς για να το "καρφώσεις" και μετά σίγουρος το βγάζεις έξω από το νερό.
Αυτή η απλή πετονιά-αρματωσιά, που μάλλον θα είναι και η πρώτη που επινόησε ο άνθρωπος από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια, βρίσκει και στις μέρες μας εφαρμογή όταν ψαρεύουμε με χοντρά εργαλεία σκληρά ψάρια που δεν φοβούνται και δεν πονηρεύονται, όπως σμέρνες και μουγγριά. Το μονάγγιστρο είναι λοιπόν η απλούστερη αρματωσιά που μπορεί να σκεφτεί κανείς να κάνει, για να ψαρέψει.
Η απλή ιδέα του μονάγγιστρου έτσι όπως περιγράφηκε παραπάνω, έχει κάποια πολύ βασικά μειονεκτήματα και άρα "σηκώνει" μερικές απλές βελτιώσεις:
Αυτή η απλή πετονιά-αρματωσιά, που μάλλον θα είναι και η πρώτη που επινόησε ο άνθρωπος από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια, βρίσκει και στις μέρες μας εφαρμογή όταν ψαρεύουμε με χοντρά εργαλεία σκληρά ψάρια που δεν φοβούνται και δεν πονηρεύονται, όπως σμέρνες και μουγγριά. Το μονάγγιστρο είναι λοιπόν η απλούστερη αρματωσιά που μπορεί να σκεφτεί κανείς να κάνει, για να ψαρέψει.
Η απλή ιδέα του μονάγγιστρου έτσι όπως περιγράφηκε παραπάνω, έχει κάποια πολύ βασικά μειονεκτήματα και άρα "σηκώνει" μερικές απλές βελτιώσεις:
- Δεν μπορούμε να πετάξουμε το δόλωμα μακρυά, ειδικά αν φυσάει λίγο αεράκι. Επομένως χρειαζόμαστε ένα βαρίδι. Μπορούμε να δέσουμε ένα βαρίδι σε κάποια απόσταση από το αγκίστρι ή να βάλουμε ένα περαστό βαρίδι ή να μαγκώσουμε ένα ή περισσότερα σχιστά βαριδάκια. Πιό προχωρημένη μέθοδος είναι δέσουμε κάποιο ζοκάκι (αγκίστρι με ενσωματωμένο βαρίδι), αλλά σε αυτά αξίζει να αφιερώσουμε μια ιδιαίτερη σελίδα.
- Το δόλωμα αργεί να βυθιστεί, ειδικά αν έχει λίγο κυματάκι ή ρεύμα. Αν και αυτό είναι πλεονέκτημα μερικές φορές (ψάρεμα πονηρών σαργών ή μελανουριών), συνήθως δεν το θέλουμε και επομένως πάλι συνειδητοποιούμε ότι χρειαζόμαστε κάποιο βαρίδι.
- Μετά από κάποια πετάγματα στο νερό η απλή αρματωσιά που έχουμε περιγράψει μέχρι τώρα (με ή χωρίς βαρίδι) παίρνει βόλτες ή όπως λέμε "βερινιάζει", με κίνδυνο να μας μπλεχτεί ή ακόμα και να κοπεί αν βρει αντίσταση. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν πιάσουμε και κάποιο ψάρι που όλοι ξέρουμε ότι στριφογυρνάει σαν ...προπέλα όταν το τραβάμε έξω από το νερό. Αυτό μας οδηγεί στο να βάλουμε και ένα στριφτάρι κάπου κοντά σχετικά στο αγκίστρι. Τα στριφογυρίσματα του αγκιστριού που προκαλούνται από την αντίσταση που φέρνει το νερό σε ό,τι είναι καρφωμένο στο αγκίστρι (δόλωμα, φύκια, ψάρι κλπ.) δεν θα περάσουν τουλάχιστον στην κυρίως πετονιά.
- Διαλέγουμε περαστό βαρίδι. Αν ένα πονηρό ψάρι ενδιαφερθεί για το δόλωμα αλλά το πλησιάζει διστακτικά για να το δοκιμάσει, δεν θα βρεί αντίσταση από το βαρίδι. Το πιό πιθανό είναι ότι θα ξεθαρέψει αρκετά ώστε στο τέλος να το βάλει στο στόμα του.
- Βάζουμε λεπτότερο κομάτι πετονιάς ανάμεσα στο στριφτάρι και το αγκίστρι (παράμαλο), ώστε να φαίνεται λιγότερο ύποπτη. Ακόμα καλύτερα είναι να διαλέξουμε "αόρατη" πετονιά. Επίσης κόβουμε αρκετά μακρύ παράμαλο ώστε το δόλωμα να είναι μακρύτερα από την υπόλοιπη αρματωσιά. Για παράμαλα διαλέγουμε πάντα τις καλύτερες πετονιές, αλλά προσέχουμε να είναι μικρότερης αντοχής από την μάνα έτσι ώστε αν το αγκίστρι καρφωθεί σε κάποια ανωμαλία του βυθού, τραβώντας να σπάσει το παράμαλο και να χάσουμε το αγκίστρι και όχι η μάνα και να χάσουμε όλη την αρματωσιά.